Afgelopen 2 weken...

Wat is er een hoop gebeurd afgelopen 2 weken. Ik heb zeker niet stil gezeten, maar ik had gewoon weg geen tijd om even rustig te gaan zitten, foto's te verzamelen, en jullie hier op mijn blog het een en ander te laten zien. Nu heb ik even tijd. Dus ben ik gauw aan de slag gegaan. Mijn volgers op IG hebben al wel foto's langs zien komen. Van de omslagdoek voor mijn schoonmoeder (hierover volgende week meer); een andere, South Bay omslagdoek waaraan ik begonnen ben. Maar er is nog meer te laten zien. Ik vind het leuk om te doen, maar toch doe ik het vrijwel nooit.

2 weken terug was ik bezig met het laatste deel van de grote, kanten omslagdoek voor mijn schoonmoeder. En de toeren werden lang...lang...heel lang. Soms deed ik wel een half uur of langer over 1 toer. Ik was het eerlijk gezegd een beetje zat. Dus zocht ik naar een bolletje in mijn voorraad om een gedachteloos haakwerk erbij te gaan doen. Gewoon even iets waar ik niet zo over na hoef te denken. En toen vond ik deze bolletjes.

De Southbay-steek stond al heel lang op mijn lijstje om te maken. Ja, dan is 1+1... juist 2. Ik ging aan de slag, niet wetend hoe groot ik 'm zou kunnen maken. Want mijn voorraad is beperkt.

Inmiddels ben ik bijna klaar met dit heerlijk zachte mohairgaren. En draaien mijn hersens op volle toeren over het hoe verder. Met dat blauwe bolletje of toch andere mohair opzoeken? Ik weet het nu nog niet, wordt vervolgd.

Over het algemeen ben ik niet zo van alle deelacties op facebook. Totdat ik Hond Donna van Stefanie langs zag komen. Ik was op slag verliefd. Zo'n schattige, lieve knuffelhond. Ik wist ook gelijk welke bestemming die zou krijgen. Dus toch het bericht gedeeld, geliked en een reactie achtergelaten. 2 weken terug, zaterdagochtend vroeg, lag ik even op facebook te kijken. En ineens zie ik dat ik het pakket gewonnen heb! Mijn dag kon niet meer stuk. Heerlijk. Nu even bovenstaand projectje afmaken en dan mag ik aan de slag. Mijn handen jeuken... Ik voel me een bofkont.

Vorige week brachten we wat dagen door bij familie. Heel gezellig. Prachtig weer. Wat wil je dan nog meer? Nou... zondag was het moederdag en de kinderen wilden nog even wat kleuren voor oma. Tja, dan ga je er gewoon bij aan tafel zitten. Alhoewel, eerst zat ik achter de computer op zoek naar iets wat ik wilde gaan tekenen. En dat is dit geworden.

Niet slecht hè, voor de eerste keer natekenen van een voorbeeld?! Mijn nichtje (ruim 2 jaar) vond ze ook erg mooi. Die heeft er nog wat gras over getekend en riep vervolgens 'oma...oma'. Ja, mijn moeder heeft deze rozen met het gras van mijn nichtje gehad.

Maar dat was niet het enige. Op een moment had ik het met mijn schoonzus over koken, bakken, taarten maken. Mijn schoonzus vroeg zich af hoe je zo'n roosje van marsepein maakt. Dat leek haar nogal ingewikkeld. En dat is het eigenlijk niet. Kortweg gezegd: je maakt kleine bolletjes, bijv 6, die druk je voorzichtig plat, waarbij je de rand laat uitlopen (dan is je blaadje in het midden wat dikker en aan de rand mooi dun). Het eerste blaadje rol je op, daarna vouw je voorzichtig de andere blaadjes erom heen. Op de website van HHB vind je hier (bij de battenbergcake) een uitleg op film. We hebben het niet gelaten bij het bekijken van dit filmpje. We zijn ook zelf aan de slag gegaan. En dit is het resultaat van mijn schoonzus, neefje, nichtje en mij.

Hmmm, lekker hè? Het is leuk om te doen, en toch doe ik dit bijna nooit. Wij hebben ervan genoten. Wie weet, ga ik er toch vaker mee aan de slag.

Okè, lieve lezers, het is een heel verhaal geworden. Volgende week laat ik jullie de grote, bordeauxrode omslagdoek zien.

Fijne dag!