Atelier Vol Kleur

In 3 weken tijd werden er in onze familie/vrienden/kennissenkring 3 jongetjes geboren. En daar was ik niet helemaal op voorbereid. Hond Donna lag te wachten... en die heb ik van de week weggebracht. Wat is dat leuk, kraambezoekjes afleggen! Het hummeltje was haast nog kleiner dan de knuffel :-), maar hij groeit vanzelf en dan kan er lekker geknuffeld worden met Hond Donna! Na Hond Donna ging ik snel aan de slag met het volgende kraamcadeautje. Mijn IG-volgers hebben daar al het eea van gezien. En nu zijn jullie, mijn (trouwe) bloglezers, aan de beurt. Zo begon het. En het groeit en groeit en groeit... Dit is het geworden! Leuk, hè? Die babyconverse. Ook die zijn inmiddels verhuisd. Het patroon is in het Spaans en kun je hier vinden. Ik heb gevraagd of ik het in het Nederlands mag vertalen, maar ik heb er tot nu toe nog niets van gehoord. Ik wacht het gewoon nog even af. En nu aan de slag voor het derde jongetje. Gelukkig heb ik het voordeel dat ik komend

Een paar jaar terug kreeg ik de wol, die van mijn oma geweest is. Ik heb lang gedacht, gewikt, gewogen. Niet precies weten wat ik er mee zou doen. En uiteindelijk gekeken naar wat ik ermee zou kunnen doen. Na wat rekenwerk ben ik begonnen aan dit bolero'tje: Het patroon vind je hier . Ik gebruik sokkenwol van Neveda. Neveda Socky is blijkbaar een lievelingsmerk van mijn oma geweest. Je vindt het oa hier . Maar ik wil graag van mijn restjes af. Dus ik werk van donker naar licht. Uiteraard werd het eerst een proeflapje om te kijken of de steekverhouding klopt. Ik ben benieuwd hoe dat uitpakt. Dit is de donkerste kleur. Inmiddels heb ik ook een iets lichtere tint erop staan. Tot nu toe ben ik er blij mee. En het heerlijke is dat je over dit patroon niet zo hoeft na te denken. Prima werkje na een drukke werkdag. Fijn weekend!

Een paar weken terug liet ik jullie hier al zien dat ik meedeed met de online workshop van Wolplein. Van de week heb ik een inhaalslag gemaakt. Anders zou het weer te lang blijven liggen. Inmiddels had ik de basislapjes al klaar. Ik moest alleen nog de tussenlapjes. Zo noem ik ze zelf. Ik had bedacht dat ik een kleine slinger zou maken. 1 lapje van elke basissteek en dan nog 4 tussenlapjes. In het roze/paarse lapje heb ik geprobeerd om met de rechte steek een hartje in te haken in de tricosteek. Dat komt niet helemaal uit, maar ik denk dat het in een grotere lap wel goed zichtbaar kan zijn. En toen alle lapjes aan elkaar gemaakt. Op een bepaalde volgorde uiteraard. Ik vond het heerlijk om zo lekker te spelen met die kleuren. Daarna maar even de strijkbout erover gehaald, met een vochtige theedoek ertussen. De lapjes krulden toch wel behoorlijk om. En nu hangt-ie aan de boekenkast. Ja, wel tijdelijk. Ik moet nog even een plekje bedenken waar ik 'm op wil hang

Ik heb de vaart er maar even in gehouden afgelopen week. Lekker doorgehaakt om 'm eindelijk af te krijgen. Het huishouden is hier wel een beetje verwaarloosd daardoor, maar dat mag de pret niet drukken. Ik zal jullie hier de foto's laten zien. Zo begon ik donderdagochtend. Ik had al m'n spulletjes gepakt en ging op weg naar ons brei- en haakcafé. Zo gezellig. Lekker werken, kletsen, thee/koffie drinken, nog meer kletsen, nog meer haken/breien, bewonderen van ieders werk. Ik heb het daar wel naar m'n zin. En toen ging ik verder. Helaas verdween het zonnetje achter een flink wolkendek toen we de foto's wilden maken. Maar buitenfoto's zijn toch best wel leuk. Hier nog een paar. Wat een snoepje hè? Ik vind Hond Donna zo lief. Aanvankelijk was ik een beetje klaar met amigurumi-knuffels (en dat terwijl er nog een pakket ligt). Maar dit voelt zo heerlijk zacht. Als ik een nieuw pakket of nieuw garen voor een knuffel aanschaf, zal het met di

Voor wat? vraag je je misschien af. Nou, 2,5 week geleden was ik jarig. Uiteraard werd dat gezellig gevierd. En dan horen daar ook cadeautjes bij. Maar ik was zo druk met dit  (ik ben voorzitter van het 4+-team), dat ik de tijd niet had om echt te genieten van mijn cadeautjes. Maar nu komt er weer wat rust in mijn agenda en dan automatisch ook in mijn hoofd. Zelfs van haken is niet zoveel gekomen afgelopen weken. Ik kreeg al bijna afkickverschijnselen. Gekker moet het niet worden... ;-) Op mijn verjaardag zelf werd ik enorm verrast door een vriendin van mij. Zij kon er door omstandigheden niet bij zijn. En omdat ik 30 werd, wilde ze het ook niet ongemerkt voorbij laten gaan. Dus had ze met mijn kalf geploegd... en bij hem op de zaak een cadeautje laten bezorgen. Wat een verrassing was dat! Zo leuk! En nog in stijl ingepakt ook. Ik was helemaal verbaasd. Mijn man vroeg me of ik kon raden van wie het was. Aan het handschrift op de enveloppe wist ik het, maar ik kon het gewoon niet